آرشیو نهج البلاغه

امام علی (ع) – نهج البلاغه – حکمت ۱۰۰ وَ قَالَ ع وَ مَدَحَهُ قَوْمٌ فِی وَجْهِهِ فَقَالَ اَللَّهُمَّ إِنَّکَ أَعْلَمُ بِی مِنْ نَفْسِی وَ أَنَا أَعْلَمُ بِنَفْسِی مِنْهُمْ اَللَّهُمَّ […]

ادامه ...

و من خطبۀ له عاءَمَّا بَعْدَ اءَیُّهَا النَّاسُ ، فَاءَنَا فَقَاءْتُ عَیْنَ الْفِتْنَۀِ ، وَلَمْ یَکُنْ لِیَجْتَرِئَ عَلَیْهَا اءَحَدٌ غَیْرِی بَعْدَ اءَنْ مَاجَ غَیْهَبُهَا ، وَ اشْتَدَّ کَلَبُهَا ، فَاسْاءَلُونِی […]

ادامه ...

و فرمود هر که داده شد چهار چیز محروم نشد از چهار چیز هر که داده شد باو دعا محروم نشد از اجابت دعا و هر که داده شدتوبت محروم […]

ادامه ...

و فرمود توانگری در غربت وطن است که مستلزم راحتیست و درویشی در وطن غربتست بجهۀ عدم استراحتبرگرفته از کتاب نهج البلاغه ترجمه اردبیلی

ادامه ...

صفحه ۲۹۴ از ۳۰۲و فرمود نیست شهری سزاوارتر بتو از شهری دیگر در برداشتن و فرمود بهترین شهر آنست که بردارد مؤنت تو رابرگرفته از کتاب نهج البلاغه ترجمه اردبیلی

ادامه ...