آرشیو نهج البلاغه
-
0
امام علی (ع) – نهج البلاغه – حکمت ۵۵
امام علی (ع) – نهج البلاغه – حکمت ۵۵ وَ قَالَ ع اَلصَّبْرُ صَبْرَانِ صَبْرٌ عَلَى مَا تَکْرَهُ وَ صَبْرٌ عَمَّا تُحِبُّ حکمت ۵۵ اقسام بردبارى (اخلاقى) و درود خدا […] -
0
شرح نهج البلاغه محمد دشتی – خطبه ۳۵ – بعد از حکمیت
پندخواهی و اندرزجوییفان معصیه الناصح الشفیق العالم المجرب تورث الحسره(بدون تردید، سر بر تاختن از پند دهندهی مهربان آگاه آزموده، حسرت و پشیمانی را در پی دارد).حافظ:نصیحتی کنمت بشنو و […] -
0
شرح نهج البلاغه ابن میثم بحرانی – حکمت ۲۰۳
[صفحه ۵۹۶](خودخواهی آدمی یکی از حاسدان عقل اوست). امام (ع) لفظ حاسد را از آن جهت – که در پیشگیری عقل از فزونخواهی و زیادهطلبی فضیلت، موثر است، همانند حاسد […] -
0
شرح نهج البلاغه ابن میثم بحرانی – حکمت ۹۲
[صفحه ۴۸۹](نزدیکترین افراد به پیامبران، آگاهترین آنهاست به آنچه آنان از جانب خدا آوردهاند). آنگاه امام (ع) این آیه را تلاوت کرد: ان اولی الناس بابراهیم للذین اتبعوه و هذا […] -
0
نامه ۶۵ نهج البلاغه – باز هم به معاویه
و من کتاب له ع إ لَیهِ اءیْضااءَمَّا بَعْدُ ، فَقَدْ آنَ لَکَ اءَنْ تَنْتَفِعَ بِاللَّمْحِ الْبَاصِ رِ مِنْ عِیَانِ الْاءُمُورِ ، فَلَقَدْ سَلَکْتَ مَدَارِجَ اءَسْلَافِکَ بِادِّعَائِکَ الْاءَبَاطِیلَ ، وَاقْتِحَامِکَصفحه […] -
0
شرح نهج البلاغه محمد دشتی – نامه ۰۵۳ – به مالکاشتر نخعی
تقوی و بندگی(مالک) امره بتقوی الله و ایثار طاعته(مالک را به تقویپیشگی و ایثار و از خودگذشتگی در محور اطاعت خدا، فرامیخواند)لامع:باید اول در گذشتن از وجود خویشتنشمعآسا گر فروغی […] -
0
شرح نهج البلاغه محمد دشتی – حکمت ۲۳۶
ارزش شکرگذاریان لله فی کل نعمه حقا فمن اداه زاده منها و من قصر فیه خاطر بزوال نعمته(در هر نعمتی، خدا را حقی است، کسی که به ادای آن حق […] -
0
امام علی (ع) – نهج البلاغه – حکمت ۴۱۱
امام علی (ع) – نهج البلاغه – حکمت ۴۱۱ وَ قَالَ ع لاَ تَجْعَلَنَّ ذَرَبَ لِسَانِکَ عَلَى مَنْ أَنْطَقَکَ وَ بَلاَغَهَ قَوْلِکَ عَلَى مَنْ سَدَّدَکَ حکمت ۴۱۱ احترام به استاد […] -
0
شرح نهج البلاغه محمد دشتی – حکمت ۳۷۹
اثر تلاش و کوششمن طلب شیئا ناله او بعضه(کسی که با جدیت در صدد دستیابی به چیزی باشد همه آن یا بخشی از آن را بدست خواهد آورد).جامی:جامیا بر در […] -
0
امام علی (ع) – نهج البلاغه – حکمت ۲۷۱ – ترجمه اردبیلی
نگفتند مردمان مر چیزی را که خرمی و خوشی مر او راست که پنهان کرد از برای او روزگار روزید را در آخر کاربرگرفته از کتاب نهج البلاغه ترجمه اردبیلی