آرشیو نهج البلاغه
-
0
امام علی (ع) – نهج البلاغه – حکمت ۴۱۵
امام علی (ع) – نهج البلاغه – حکمت ۴۱۵ وَ قَالَ ع فِی صِفَهِ اَلدُّنْیَا تَغُرُّ وَ تَضُرُّ وَ تَمُرُّ إِنَّ اَللَّهَ تَعَالَى لَمْ یَرْضَهَا ثَوَاباً لِأَوْلِیَائِهِ وَ لاَ عِقَاباً […] -
0
شرح نهج البلاغه محمد دشتی – خطبه ۱۸۱ – توحید الهی
بازگشت همه کارها به خداالحمد لله الذی الیه مصائر الخلق و عواقب الامر(حمد و سپاس، خدای را سزاست که سرانجام آفرینشها و عاقبت امور بدو باز میگردد)فردوسی:چو رفتی سر و […] -
0
امام علی (ع) – نهج البلاغه – حکمت ۴۴۵
امام علی (ع) – نهج البلاغه – حکمت ۴۴۵ وَ قَالَ ع إِذَا کَانَ فِی رَجُلٍ خَلَّهٌ رَائِقَهٌ فَانْتَظِرُوا أَخَوَاتِهَا حکمت ۴۴۵ انسان شناسى (اخلاقى) و درود خدا بر او، […] -
0
شرح نهج البلاغه محمد تقی شوشتری – حکمت ۷۴
[صفحه ۴۰۵](الفصل الرابع عشر- فی زهده(ع) و اعراضه عن الدنیا … ) اقول: رواه (مروج المسعودی) هکذا قال: دخل ضرار بن ضمره- و کان من خواص علی (ع)- علی معاویه […] -
0
خطبه ۲۷ نهج البلاغه – در نکوهش اصحاب از نرفتن به جهاد
و من خطبۀ له عاءَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ الْجِهَادَ بَابٌ مِنْ اءَبْوَابِ الْجَنَّۀِ فَتَحَهُ اللَّهُ لِخَاصَّۀِ اءَوْلِیَائِهِ وَ هُوَ لِبَاسُ التَّقْوَی وَ دِرْعُ اللَّهِ الْحَصِ ینَۀُ وَ جُنَّتُهُ الْوَثِیقَۀُ فَمَنْ تَرَکَهُرَغْبَۀً […] -
0
شرح نهج البلاغه ابن میثم بحرانی – خطبه ۵ – پس از رحلت رسول خدا
[صفحه ۵۴۸]از سخنان آن حضرت (ع) است عرجوا: مسیرتان را عوض کنید فلاح: رستگاری و نجات اجون: تغییر و فساد آب غص باللقمه: وقتی لقمه در گلو گیر کند و […] -
0
امام علی (ع) – نهج البلاغه – حکمت ۳۲۵
امام علی (ع) – نهج البلاغه – حکمت ۳۲۵ وَ قَالَ ع لَمَّا بَلَغَهُ قَتْلُ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِی بَکْرٍ إِنَّ حُزْنَنَا عَلَیْهِ عَلَى قَدْرِ سُرُورِهِمْ بِهِ إِلاَّ أَنَّهُمْ نَقَصُوا بَغِیضاً […] -
0
شرح نهج البلاغه ابن میثم بحرانی – حکمت ۲۷۶
[صفحه ۶۵۷](علم، راه را بر بهانهجویان میبندد). یعنی علم به امور دینی و آنچه از مژده و بیم که پیامبر (ص) آورده است، راه بهانه را به کسانی که میگویند: […] -
0
شرح نهج البلاغه ابن میثم بحرانی – حکمت ۱۵۹
[صفحه ۵۶۷](فرمان خدا نزدیک و فرصت همراه بودن اندک است). مقصود امام (ع) از فرمان خدا مرگ و از همراهی، با هم بودن در دنیاست.برگرفته از کتاب شرح نهج البلاغه […] -
0
شرح نهج البلاغه محمد جواد مغنیه – حکمت ۴۴۲
[صفحه ۴۷۳]مج الشراب: رمی به من فمه، و یقال: هذا کلام تمجه الاسماع ای تستکرهه.. و المزاح فی حدود الله و حلاله جائز، و الحرام منه ما یودی الی الحرام. […]