آرشیو نهج البلاغه
-
0
شرح نهج البلاغه محمد جواد مغنیه – خطبه ۱۸۶
[صفحه ۱۸۰]اللغه: مقل العیون: جمع مقله، و هی شحمه العین، و المراد بالمقل هنا البصائر لا الابصار و الهمهمه: صوت یسمع و لا یفهم منه شیء، و المراد بهماهم النفوس […] -
0
شرح نهج البلاغه محمد دشتی – نامه ۳۳ – به قثم بن عباس
عکسالعمل کردارو لن یفوز بالخیر الا عامله، و لا یجزی جزاء الشر الا فاعله(در باب کار نیک، جز عامل او به پاداش نهائی دست نیابد و در شر و بدی […] -
0
خطبه ۱۸۴ نهج البلاغه – به همّام درباره پرهیزکاران
خطبۀ له عرُوِیَ اءَنَّ صَاحِب ا لِاءَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ع یُقالُ لَهُ : هَمَّامٌ کانَ رَجُلًا عابِدا ، فَقالَ لَهُ : یا اءَمِیرَالْمُؤْمِنِینَ صِفْلِیَالْمُتَّقِینَ حَتَّی کَاءَنِّی اءَنْظُرُ إِلَیْهِمْ، فَتَثَاقَلَ ع عَنْ […] -
0
شرح نهج البلاغه ابن میثم بحرانی – حکمت ۸۰
[صفحه ۴۷۹]امام (ع) به کسی که در ستایش آن بزرگوار افراط میکرد، در حالی که به بیاعتقادی نسبت به آن حضرت متهم بود، فرمود: (من کمتر از آنم که میگویی […] -
0
امام علی (ع) – نهج البلاغه – خطبه ۱۲۶ – ترجمه اردبیلی
(و از کلام حضرت است) فرموده در وقتی که سرزنش کردند او را بر گردانیدن مردمان را پیرو شده بیکدیگر در عطا دادن عطیّهاز بی افزونی دادن خداوندان سبقت در […] -
0
امام علی (ع) – نهج البلاغه – حکمت ۲۴۷
امام علی (ع) – نهج البلاغه – حکمت ۲۴۷ وَ قَالَ ع اَلْکَرَمُ أَعْطَفُ مِنَ اَلرَّحِمِ حکمت ۲۴۷ رهآورد سخاوت (اقتصادى، اجتماعى) و درود خدا بر او، فرمود: بخشش بیش […] -
0
شرح نهج البلاغه محمد دشتی – نامه ۳۰ – به معاویه
دشمنی نفسفان نفسک قد او لجتک شرا و اقحمتک غیا(بدون تردید نفس تو، ترا به روی آوردن به شر وادار کرد و به ضلالت و گمراهی درانداخت).شهاب ترشیزی:نفس هواپرست تو […] -
0
شرح نهج البلاغه محمد تقی شوشتری – خطبه ۳۳
[صفحه ۱۲]((مجلد ۶، صفحه ۴۰۱،الفصل الرابع عشر- فی زهده (ع) و اعراضه عن الدنیا)) و مر فی (۲۰) التوحید فی (الخطبه ۱۸۰) عن نوف عنه (ع) خطب قائما علی حجاره […] -
0
شرح نهج البلاغه محمد تقی شوشتری – حکمت ۳۱۷
[صفحه ۵۹۴]اقول: هکذا فی (المصریه)، و زاد (ابن میثم) بعد (محمد بن ابیبکر) رضوان الله علیه و کذا (ابن ابیالحدید). و کیف کان فرواه المدائنی و الطبری، فقالا: قدم الحجاج […] -
0
شرح نهج البلاغه محمد تقی شوشتری – حکمت ۲۵۵
[صفحه ۴۶۳]و قال علیهالسلام: اقول: اخذه ابن المقفع مع تصرف فی لفظه فقال: مثل صاحب السلطان مثل راکب الاسد یهابه الناس و هو لمرکبه اهیب. و من (فصول ابن المعتز): […]