آرشیو نهج البلاغه
-
0
شرح نهج البلاغه مکارم نامه ۵۷ – به اهل کوفه هنگام حرکت از مدینه به بصره
از نامه هاى امام(علیه السلام)به اهل کوفه است که هنگام حرکت از مدینه به سوى بصرهبراى آنان فرستاد.(۱)۱٫ سند نامه: از کسانى که این نامه را پیش از مرحوم سیّد […] -
0
شرح نهج البلاغه ابن میثم بحرانی – حکمت ۴۶۷
[صفحه ۷۸۹]امام (ع) به زیاد بن ابیه – وقتی که او را برای خطهی فارس به جای عبدالله بن عباس تعیین کرد – در ضمن سخنی طولانی که بین آنها […] -
0
شرح نهج البلاغه ابن میثم بحرانی – نامه ۲۰ – به زیاد بن ابیه
[صفحه ۶۸۶]نامهی حضرت به زیاد بن ابیه که در بصره قائم مقام عبدالله عباس بود، و در آن هنگام عبدالله از جانب امیرالمومنین (ع) حاکم شهرهای بصره و اهواز و […] -
0
امام علی (ع) – نهج البلاغه – حکمت ۷۰ – ترجمه اردبیلی
و فرمود بدرستی که کارها چون پوشیده شود اعتبار کرده شود آخر آن باول آنصفحه ۲۴۲ از ۳۰۲برگرفته از کتاب نهج البلاغه ترجمه اردبیلی -
0
امام علی (ع) – نهج البلاغه – حکمت ۲۷۳
امام علی (ع) – نهج البلاغه – حکمت ۲۷۳ وَ قَالَ ع اِعْلَمُوا عِلْماً یَقِیناً أَنَّ اَللَّهَ لَمْ یَجْعَلْ لِلْعَبْدِ وَ إِنْ عَظُمَتْ حِیلَتُهُ وَ اِشْتَدَّتْ طَلِبَتُهُ وَ قَوِیَتْ مَکِیدَتُهُ […] -
0
شرح نهج البلاغه محمد دشتی – خطبه ۱۶۳ – اندرز او به عثمان
ارزش رهبر عادلفاعلم ان افضل عباد الله عند الله امام عادل(البته با فضیلتترین بنده خدا در پیشگاه خدا پیشوای عدل است)جامی:عدل کن عدل که معماری عدل تو کندسد هر رخنهی […] -
0
شرح نهج البلاغه ابن میثم بحرانی – خطبه ۸۶ – موعظه یاران
[صفحه ۶۱۰]از خطبه های آن حضرت (ع) است و دارای چند بخش میباشد بخش اول در اوصاف پرهیزکاران ایراد شده است و چنین میفرماید: بخش اول خطبه قری: غذایی که […] -
0
امام علی (ع) – نهج البلاغه – خطبه ۱۳۶
امام علی (ع) – نهج البلاغه – خطبه ۱۳۶ و من کلام له ع فی أمر البیعه لَمْ تَکُنْ بَیْعَتُکُمْ إِیَّایَ فَلْتَهً وَ لَیْسَ أَمْرِی وَ أَمْرُکُمْ وَاحِداً إِنِّی أُرِیدُکُمْ […] -
0
شرح نهج البلاغه محمد دشتی – حکمت ۲۱۴
ارزش حیاء (حفظ آبرو)من کساه الحیاء ثوبه لم یر الناس عیبه(کسی را که لباس حیاء، در بر گیرد، مردم، عیب او را نمیبینند)ملکالشعراء بهار:ای برادر تا توانی گیر با آزرم […] -
0
شرح نهج البلاغه محمد دشتی – نامه ۹ – به معاویه
قریش و مظلومیت امامو هموا بنا الهموم(قبیلهی قریش هر گونه غم و اندوه را به جانهای ما روا داشتند.)لامع:افسردهاند اهل جهان بس که از المگویا گرفته آدمیان را همه نعاس […]